| Hellasjournal.com |
| Ελλάδα-ΗΠΑ: Ένας ακατάλυτος ομφάλιος λώρος που σφίγγει την Αθήνα και την κάνει υποχείριο της Αμερικής Jan 19th 2020, 04:19 Μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών υφίσταται ένας ακατάλυτος Ατλαντικός ομφάλιος λώρος. Είναι ένας λώρος εξάρτησης σε πολλαπλά ζητήματα, με εξέχων αυτό της ασφάλειας. Ο λώρος δημιουργήθηκε με το Δόγμα Τρούμαν του 1947, με την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1952 και τις κατά καιρούς διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες μεταξύ των δυο κρατών, η τελευταία των οποίων συνομολόγηθηκε πρόσφατα. Οι ΗΠΑ είχαν αντίστοιχες "ομφαλικές" συμφωνίες με τα λοιπά αρχικά μέλη του ΝΑΤΟ, (12 το 1949 συν 2 το 1952) που προέκυπταν, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, από το Δόγμα Τρούμαν, την ατλαντική συμμαχία του ΝΑΤΟ, διμερείς συμφωνίες, αλλά και την απόφαση αριθμός 68 του 1950 του αμερικανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (NSC-68).
Σε αντάλλαγμα της αποδοχής της ηγεμονίας του Ατλαντικού χώρου, οι ΗΠΑ παρείχαν ασφάλεια στους ατλαντικούς της συμμάχους, έναν γεγονός που βοήθησε τα μέγιστα να "ορθοποδήσει" η Ελλάδα μετά τις καταστροφές του ναζιστικού και εμφυλίου πολέμου. Με την πάροδο του χρόνου όλες οι παλιές χώρες του ΝΑΤΟ αυτονομήθηκαν σε ζωτικά για αυτές ζητήματα που αφορούσαν την εδαφική τους ακεραιότητα και κυριαρχία. Αναπόφευκτα παρέμειναν σε μια σχέση εξάρτησης από τις ΗΠΑ, αλλά όχι σε ζωτικά για αυτούς ζητήματα. Κάποιες όπως η Γαλλία προχώρησαν ακόμη και στην απόκτηση πυρηνικών όπλων. Οι υπόλοιπες έφτιαξαν πολεμικές βιομηχανίες, αναπτύχθηκαν, οικονομικά, επιστημονικά και τεχνολογικά, με το σκεπτικό πως έχουν αυτόνομα εθνικά συμφέροντα που πρέπει να υπερασπιστούν, χωρίς τη αρωγή – και κρίσιμα χωρίς τους όρους- της Ουάσιγκτον. Όλες το έπραξαν, εκτός από την Ελλάδα. Παρέμεινε με δική της επιλογή εξαρτημένη, διότι έτσι βολεύονταν η οικονομικά βουλιμική και ετερόφωτη ελίτ της χώρας. Ναι είναι γεγονός πως καμία από τις άλλες 12 νατοϊκες χώρες δεν είχαν απέναντι τους μια νατοϊκή και επιδρομική Τουρκία. Η τελευταία οργάνωσε το 1955 το κρατικό πογκρόμ στην Πόλη έναντι των δικών της πολιτών ελληνικής καταγωγής και το συνέχισε το 1964, όταν άρχισε να αμφισβητεί και την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, αρχικά μέσα στο ΝΑΤΟ. Και δεν το έκανε λόγω Κύπρου, όπως δημόσια και γραπτά – αλλά πολύ αργοπορημένα- παραδέχθηκε ο "πρύτανης" των Ελληνοτουρκικών σχέσεων Βύρων Θεοδωρόπουλος το 2005. Το έκανε διότι είχε επεκτατικές βλέψεις κατά της Ελλάδας.
Ίσως το χειρότερο με τα σημερινά δεδομένα είναι πως με το πρόσχημα του δημοκρατικού, τάχατες, έλεγχου, πολιτικοποίησαν τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους αφαίρεσαν την ικανότητα αντιμετώπισης της βουλιμικής Τουρκίας. Το αποτέλεσμα ήταν η Σημιτική ανικανότητα και η απώλεια των Ιμίων το 1996. Μπορούσε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο εξάρτησης σε ζωτικά ζητήματα από τις ΗΠΑ; Ναι, μπορούσε να οικοδομήσει μια αξιόπιστη αποτρεπτική πολιτική που θα ήταν σεβαστή πρωτίστως από την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Θα το υποστηρίξω αυτό με δυο παραδείγματα. Σε αρχείο ευπατρίδη (που δυστυχώς απεβίωσε το 2016) υπάρχει τεκμηρίωση μιας απίστευτης ιστορίας- προδοσίας, με στοιχεία, ποσά εκατομμυρίων και αποδέκτες – κόμμα, κομματικούς και ιδιώτες- αναφορικά με την ακύρωση συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και της General Dynamics για την δημιουργία περιφερειακού εργοστασίου για κατασκευή του μαχητικού αεροπλάνου F-16 στην Ελλάδα. Η συμφωνία είχε υπογραφτεί το 1978 από την Υπουργό Άμυνας Αβέρωφ και η General Dynamics ήταν δεσμευμένη σιδεροκέφαλα. Τότε όμως είχαμε την πτώση του Σάχη της Περσίας, τη Σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν και την προώθηση της Τουρκίας σαν οπλίτη των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Η δημιουργία του εργοστασίου της General Dynamics στην Τουρκία υπήρξε ο καταλυτικός παράγοντας για την ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας με όλες τις στρατηγικες συνέπειες από τότε σε βάρος της Ελλάδας. Θα μπορούσε να συνέβαινε το αντίθετο. To άλλο παράδειγμα αφορά στη μετέπειτα αγορά πολεμικών αεροπλάνων, όταν επί Σημίτη αποφασίσθηκε να αγοραστούν επί πλέον F-16 και όχι F-15 ή ένας συνδιασμός τους. Τότε έγινε σφαγή, κυριολεκτικά, μεταξύ δυο φατριών του ΠΑΣΟΚ. Κέρδισε και "έφαγε" η φατρία των F-16. Οι στρατιωτικοί ήθελαν το στρατηγικό F-15 που ήταν μεν πιο ακριβό αλλά ικανό, αντίθετα με το F-16, να πλήξει παντού στην Τουρκία. Χάθηκε έτσι ένα στρατηγικό πλεονέκτημα που θα λειτουργούσε μέχρι σήμερα. Το γεγονός αυτό σε συνδιασμό με την οικονομική κρίση και τη θεαματική ανάπτυξη της ισλαμιστικής Τουρκίας σε πολλαπλά επίπεδα, ανέτρεψε την ισορροπία ισχύος καθιστώντας πλέον τη βουλιμία της Τουρκίας ανεξέλεγκτη. Καταληκτικά έχουμε διαδοχικές κυβερνήσεις- ακόμη και την "πρώτη φορά" αριστερά- οι οποίες με επιλογές μιας ανεπαρκούς και διεφθαρμένης ελίτ, κομματικής αλλά και "επιχειρηματικής", δεν θέλησαν ποτέ να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο εξάρτησης από τις ΗΠΑ σε ζωτικά για τη χώρα συμφέροντα, όπως είναι η ασφάλειά του ελληνικού λαού.
Και κρέμονται στην Αθήνα από τον Λίβυο ηγέτη Χαφτάρ μήπως και σώσει αυτός την παρτίδα. Που θα μπορούσε, αν τον στήριζαν πραγματικά, έστω και οικονομικά με κάποια εκατομμύρια. Που ακόμη και αυτό φοβούνται να πράξουν.
Γνωμες  |
| You are receiving this email because you subscribed to this feed at blogtrottr.com. If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe from this feed, or manage all your subscriptions |
